by Ponad sześćdziesięcioletni dorobek twórczy Eugeniusza Kiszczaka obejmuje przede wszystkim malarstwo olejne. Jego dominantami są kosmologia, filozofia oraz wyraziste nasycenie barw. Czy artysta chce czy nie, koloryzm jest zawsze istotny, odzwierciedla stany psychiczne i duchowe. Może być zarówno smutek jak i radość kolorystyczna – mówił.
W kosmosie szczególnie pociągał go bezmiar nieogarniony rozumem i pozbawiony punktu odniesienia. Skłaniał go on do głębszych przemyśleń zmierzających ku metafizyce i transcendencji. Ostatecznie dla artysty kosmos stał się sam w sobie pewnym rodzajem filozofii. Artysta poszukiwał odpowiedzi na pytania dotyczące Boga jak również mitu o stworzeniu świata. Kiszczak pojmował kosmos w sposób harmonijny. W jego pracach można dostrzec akceptację naukowej hipotezy stworzenia wszechświata poprzez Wielki Wybuch, co mogło wpłynąć na nurt katastroficzny przejawiający się w jego twórczości. Był także tematem niemożliwym do wyczerpania, czego najlepszym dowodem jest konsekwentne poświęcenie mu całości swojej kariery malarskiej. Sam autor określał swoje obrazy mianem osobistej interpretacji spraw kosmicznych. Unikał w swoich obrazach tematu człowieka, twierdząc, że jest on tylko pyłkiem, obserwatorem.
Oglądając dzieła Kiszczaka możemy przypuszczać, że nie są one wyłącznie jego wizją wszechświata, ale także ekscytującą podróżą w wyobraźni odbiorcy.
Eugeniusz Kiszczak (ur. 18 listopada 1933 roku w Woli Radzięckiej, zm. 28 listopada 2020 roku w Wałbrzychu) – polski malarz artysta, projektant tkanin, inicjator i członek kilku ugrupowań artystycznych, jeden z czołowych przedstawicieli powojennego kręgu malarzy wałbrzyskich.
Zdolności artystyczne przejawiał już jako dziecko. W wieku 16 lat opuścił dom rodzinny, aby rozpocząć naukę w Liceum Sztuk Plastycznych w Zamościu. Po maturze przeniósł się do Krakowa, gdzie w latach 1954-1960 studiował na Wydziale Tkaniny Artystycznej Akademii Sztuk Pięknych. Podczas studiów otrzymał wyróżnienie za najlepszą pracę roku 1956 oraz nagrodę za wystawę grupy “X” w 1959. Z inicjatywy uczelni w 1958 wyjechał do Paryża, gdzie doskonalił swoją wiedzę i umiejętności, inspirując się zwłaszcza bogatymi zbiorami Luwru. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w 1960 w pracowni prof. prof. Heleny i Stefana Gałkowskich oraz prof. Franciszka Walczowskiego.
Pierwszą stałą pracę podjął w Zakładach Lubgal w Lublinie. Po roku przeniósł się do Kamiennej Góry. Tam w latach 1962-1972 pracował w Zakładach Przemysłu Lniarskiego „Len”. Następnie w latach 1972-1991 w Zakładach Przemysłu Lniarskiego „Walim” w Walimiu. Równocześnie przez cały ten okres uprawiał twórczość w zakresie malarstwa, głównie olejnego, która stała się jego największą pasją. Prowadził też prace konserwatorskie zabytków. W 1969 wstąpił do Oddziału Wałbrzyskiego Związku Polskich Artystów Plastyków, zaś w 1998 został członkiem-założycielem Stowarzyszenia Artystów Plastyków Regionu Wałbrzyskiego. Był również jednym z inicjatorów powołania w 1996 grupy malarzy „Kontrast”.
Był aktywnym członkiem środowiska artystycznego. Wziął udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych oraz kilkunastu indywidualnych zarówno w kraju, jak i za granicą. Za swoją działalność artystyczną zdobył liczne nagrody i wyróżnienia, m.in. nagrody Ministra Kultury i Sztuki oraz Ministra Przemysłu Lekkiego. 10 listopada 2010 uchwałą Rady Miejskiej Wałbrzycha otrzymał honorowy tytuł „Zasłużony dla Miasta Wałbrzycha”. Decyzją Ministerstwa Kultury i Sztuki (Departament Ochrony Dóbr Kultury, Muzeów i Plastyki) z 1989 został mianowany rzeczoznawcą specjalności: Ocena Dzieł Sztuki Współczesnej. Jego prace znajdują się w wielu kolekcjach w kraju i za granicą. Był mężem Heleny Kiszczak (Książek) i ojcem Eurydyki Draus (Kiszczak). Zmarł 28 listopada 2020 w wałbrzyskim szpitalu prawdopodobnie w wyniku powikłań związanych z wirusem COVID-19. Pochowano go na cmentarzu komunalnym Jelcza-Laskowic w Chwałowicach.
Ważniejsze nagrody i wyróżnienia
1966 – Nagroda Ministra Kultury i Sztuki i Ministra Przemysłu Lekkiego za osiągnięcia w rozwoju wzornictwa przemysłowego; 1969 – Nagroda Ministra Przemysłu Lekkiego za osiągnięcia wzornicze na wystawie z okazji 25-lecia polskiej sztuki użytkowej, Łódź; 1977 – I Nagroda w Konkursie na Obraz Sztalugowy w Wałbrzychu (ex aequo z Pawłem Trybalskim); 1991 – II Nagroda (pierwszej nie przyznano) w Ogólnopolskim Turnieju o Złotą Lampkę Górniczą w Wałbrzychu; 1997 – Nagroda Jubileuszowa Prezydenta Wałbrzycha (40 lat pracy twórczej); 1998 – Wyróżnienie za szczególne osiągnięcia w upowszechnianiu kultury w województwie wałbrzyskim w latach 1975-1998; 2010 – honorowy tytuł „Zasłużony dla Miasta Wałbrzycha”.
Najważniejsze wystawy indywidualne1971 – BWA w Wałbrzychu; KMPiK w Wałbrzychu; 1974/75 – BWA w Wałbrzychu; 1975 – Politechnika Wrocławska; 1977 – BWA w Legnicy; KMPiK w Lubinie; 1980 – BWA w Wałbrzychu; 1982 – Galeria Sztuki Współczesnej w Jeleniej Górze; 1988 – BWA w Wałbrzychu; 1989 – Galeria Zamkowa w Nachodzie (Czechy); 1993/94 – Galeria „Skansen” w Kudowie-Pstrażnej; 2003 – Galeria pod Atlantami w Wałbrzychu; 2010 – Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA ”Zamek Książ”; 2015 – Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA.
źródło i fot BWA
